|
|
|
| Maastricht wordt van oudsher door de Maas in twee delen opgesplitst. Het stadsdeel op de oostelijke Maasoever heet Wyck. Ook Wyck had een tweetal stadsmuren en kreeg later muurbastions en buitenverdedigingswerken. Met de opkomst en de verbetering van het geschut werd het zaak niet alleen de bebouwing van Wyck zelf te versterken, maar ook de vesting Maastricht op de westelijke oever van dekking te voorzien. Zo werden er in de achttiende eeuw verdedigingswerken op de Maasoever aangelegd ten noorden en ten zuiden van Wyck. De eilanden in de Maas, het Antoniuseiland en het eiland De Weerd werden eveneens versterkt. Op het ten zuiden van Wyck gelegen eiland De Weerd zien we het in 1742 aangelegde bastion Randwyck, gesloopt in 1975, ongeveer op de plaats waar nu het gouvernement ligt. |
|
| Wyck had slechts enkele muurtorens in het verloop van de stadsmuur. De nu nog bestaande Maaspunttoren is met enige moeite terug te vinden. De toren op de zuidwesthoek heette Recentoren. Bij de recente werkzaamheden op het Céramiqueterrein werd de onderbouw van deze toren, een voor de toren liggende waterkering of beer en een deel van het zuidfront van de stadsmuur teruggevonden en gerestaureerd. Het zuidfront van de muur werd in de onderbouw van het Centre Céramique geïntegreerd. |
|
| Om de vesting Wyck heen liep een oude Maasarm die als gracht gebruikt werd, de herinnering aan deze watervoerende gracht wordt opnieuw opgeroepen door een waterpartij voor de resten van de stadsmuur. Op deze wijze kunnen we een deel van de situatie die we ten zuiden van Wyck op de maquette aantreffen, terugvinden in de hedendaagse realiteit. |
|
